Εισαγωγή
Η εξωμήτριος κύηση ή έκτοπη κύηση είναι η κύηση εκτός της ενδομήτριας κοιλότητα και ανευρίσκεται σε ποσοστό από 0.5% έως 1% του συνόλου τω κυήσεων (περίπου 1/200 κυήσεις). Η πιο συχνή εντόπιση της έκτοπής κύησης είναι οι σάλπιγγες (περίπου 90%), ενώ πιο σπάνιες εντοπίσεις είναι αυτές της ωοθήκης, του τραχήλου, η κοιλιακή κύηση (έντερο, επίπλουν κ.α.) (Εικόνα 1) και η κύηση σε έδαφος προηγούμενης καισαρικής τομής (Εικόνα 2). Λόγω της αύξηση της χρήσης των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, το ποσοστό των εξωμητρίων κυήσεων έχει σχεδόν διπλασιαστεί, τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Η πρόοδος των διαγνωστικών εργαλείων (διακολπικός υπέρηχος, β-hCG), συνέβαλε σημαντικά στη έγκαιρη διάγνωση (<7η εβδομάδα) των έκτοπων κυήσεων, προσφέροντας τη δυνατότητα της εφαρμογής συντηρητικών (φαρμακευτικών) πρωτοκόλλων αντιμετώπισης. Τέτοια είναι η χορήγηση κυτταροστατικών φαρμάκων (μεθοτρεξάτη, ΜΤΧ), ή αντιπρογεσταγόνων (μιφεπριστόνη), που σκοπό έχουν κυρίως την διακοπή της ανάπτυξης της κύησης. Στην συνέχεια η χορήγηση προσταγλαδινών (μισοπροστόλη), αποτελεί το φαρμακευτικό σκεύασμα με το οποίο θα επιτευχθεί η εκβολή (αυτόματη αποβολή) του κυήματος.
Αντιμετώπιση
Εκτός από τη συντηρητική αντιμετώπιση των έκτοπων κυήσεων, προτείνεται και η χειρουργική αντιμετώπιση των εξωμήτριων κυήσεων, η οποία αφορά κυρίως περιπτώσεις:
• Προχωρημένης αρχόμενης κύησης (>7η εβδομάδα)
• Ρήξη της έκτοπης κύησης (αιμοπεριτόναιο)
• Κοιλιακή κύηση
• Αποτυχία φαρμακευτικής αντιμετώπισης
Η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να πραγματοποιηθεί με λαπαροτομία (ανοιχτό χειρουργείο) είτε με λαπαροσκόπηση (ενδοσκόπηση) (Εικόνα 3, 4). Η λαπαροσκοπική προσέγγιση αποτελεί διεθνώς σήμερα τη μέθοδο εκλογής στην αντιμετώπιση της εξωμήτριας κύησης και κυρίως της σαλπιγγικής έκτοπου κύησης. Η διαφορά των δύο μεθόδων αφορά τον τρόπο προσπέλασης και όχι τη χειρουργική τεχνική της αντιμετώπιση της εξωμήτριας κύησης, οι οποίες δεν είναι άλλες από την σαλπιγγοτομή ή την σαλπιγγεκτομή.
Η επέμβαση εκλογής διεθνώς της σαλπιγγικής εξωμητρίου κύησης είναι η λαπαροσκοπική σαλπιγγεκτομή, η ολική δηλαδή εξαίρεση της σάλπιγγας. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις που υπάρχει αδιατάρακτη εξωμήτρια κύηση και η ασθενής επιθυμεί τη διατήρηση της σάλπιγγας η λαπαροσκοπική σαλπιγγοτομή, δηλαδή η τομή της σάλπιγγας και αναρρόφηση του κυήματος με διατήρηση ουσιαστικά της σάλπιγγας, αποτελεί εναλλακτική χειρουργική προσέγγιση. Σε αυτή την περίπτωση (σαλπιγγοτομή), η ασθενής πρέπει να ενημερώνεται για την πιθανότητα παραμονής υπολείμματος του κυήματος (τροφοβλαστικός ιστός) στον αυλό της σάλπιγγας, σε ποσοστό που ανέρχεται μέχρι και 15%, καθώς και για την πιθανότητα δεύτερου χειρουργείου (11%) για τη αποκατάσταση του προβλήματος. Η πιθανότητα επίσης μελλοντικής επανεμφάνισης έκτοπης σαλπιγγικής κύησης είναι σχεδόν διπλάσια μετά από σαλπιγγοτομή σε σχέση με την σαλπιγγεκτομή (30% και 16%, αντίστοιχα).
Μοιραστείτε:
ΙΩΑΝΝΗΣ Α. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ MD, PhD
Αναπληρωτής Καθηγητής
Μαιευτικής Γυναικολογίας – Γυναικολογικής Ογκολογίας
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ
Tεστ PAP
HPV-DNA testing
